"zamandan bir esinti..."

"Kitaplara sarılmak,dostlarla konuşmak veya oturup sonu gelmeyen cümleler kurmak,camdan dışarı bakıp bakıp puslu

şarkılar mırıldanmak..."

Böyle zamanlarda herşey birbirinin yerini alır çünkü herşey bir o kadar anlamsızdır.İçinizdeki ıssızlığı sessizliği dolduramaz

Çıplak bir yara gibi sızlar paylaştığınız anlar,eşyalar gözünüzün

önünde durur yarattığınız anlar.Bir aşkı yaşatan ayrıntıları ne

reye saklayacağınızı bilemezsiniz.Korkarsınız sözcüklerden, sessizliktende; sığamazsınız hiçbir yere.Kendinizin içinden yeni

bir kendinizi çıkartmaya çalışırsınız.

Bittiğine kendinizi inandırmak ayrılığın gerçeğine katlanmak, sırtınızdaki hanceri çıkartmak yüreğinizin unuttuğunuz yerleriyle yeniden karşılaşmak kolay değildir.Uğruna içinizi öldürmek zaman alır.Boşluk dolar elbet,yaralar kabuk bağlar,tam rahatım derken yenileri açılmaya başlar.

Oysa o içimizdeki boşluğu dolduran kendi eksikliğimi

zdir, görmek istemesekte.Anlamsız gelir size avutmak için etra

ftan söylenenler.Sizi kimse anlamaz yada anlamak istemez.

"Gidiceğini bilerek birini sevmek..."

Evet sevdim.Gidicek ve de birgün biteceğini bile bile sevdim. Benim olmayanı benim olacağına inadığım için sevdim.Ya da sevilmek istedim bilmiyorum.Adını koyamadığım bir belirsizlik var hayatımda,başlayıp yol alan yapılması gerekenler, düzeltilmesi gerekenleri, zamana bıraktığım bir belirsizlik.Yaşamamam gerekenleri inadla yaşamak istiyorum. Yasaklar çiğnenmek için yokmudur zaten ?

Bazende yanlış olduğunu bile bile neden üzerine gidiyorumki diye kendime sormadan edemiyorum.Kafamda kocaman bir ? var.Hayatımı gözden geçirip yaşadıklarıma bakıp,
inadla yaşamam gerektiğini düşünüyorum.Sonuçlarına her şekilde katlanmam gerekiyo.
Değermi diye düşünüyorum,nede olsa biticek.

Hayatımda bir yaşanmışlık ve son buluşu

Ve bitti...Bitmesi gereken yerde ve zamanda bitti.
"ELVEDA" kelimesi meğer ne kadar ağır,aşağılayıcı ve saygısız bir lafmış.Olmaması gerekenler neden olurki yaşamda.İnsanlar böyle bitkin sorumsuz nasıl olabiliyorlar.
Kendimi aşağılık bir mahlukmuş gibi hissediyorum.Aciz ve acayip.
Neden...Kendimden çokmu ödün veriyorum acaba;neden terkedilmeler oluyor yaşamımda...Husursuzluk geğil bu...Tanımlanması güç bir boşluk duygusu.Biten ne olduğunu ve yerine neyi koyacağımı bilmediğim bir şeyden dolayı duyduğum şaşkınlık,derin bir hüzün belki...Belli belirsiz bir yanlışlık var hayatımda bir solgunluk içimde, bir şeyler barınıyor ama nedir,kimdir bilmiyorum ?